Een cognitieve kaart van de relatie tussen laatkapitalisme en postmoderne ontwerp-esthetiek, toegepast op de validatie van het concept in de hedendaagse kunst

Een praktijkgericht onderzoek in het veld van de beeldende kunst, dat zich richt op de esthetische validatie van de conceptuele component in de hedendaagse kunst. Het behandelt het onderliggende onderzoeksprotocol van de artistieke praktijk als een artefact dat onderworpen is aan een esthetisch oordeel via het dubbele imperatief van zelfreflexiviteit en mediumspecificiteit.

Dit wordt gedaan door een cognitieve kaart te maken van de relatie tussen laat-kapitalistische organisatiestructuren en postmoderne ontwerpesthetiek. Het doel van deze methode is om een artistiek vocabulaire te articuleren en uit te breiden voor nieuwe werken in de reeks met de naam Matrix Series (2019-).

Dit werk behandelt thematisch en formeel de organisatiestructuren van de laat-kapitalistische economie. Het centrale concept is het idee van een matrix, als de toestand waarbinnen geen ‘buiten’ denkbaar is. De matrix is het startpunt voor een verkenning van het idee van een kunstwerk dat wordt gedefinieerd door zijn vermogen om uitsluitend over zichzelf te spreken vanuit zijn eigen formele beperkingen (mediumspecificiteit), terwijl het ook commentaar geeft op zijn eigen materiële beperkingen (zelfreflexiviteit).